Wapń hamuje działanie fosforu.
W dawce pokarmowej oba składniki należy zbilansować – stosunek wapnia do fosforu powinien być większy niż 1,5. Warto pamiętać, że uprawa na glebach bogatych w Ca zawsze przełoży się na jego duże stężenie w kiszonce. Z kolei zbyt duża ilość żelaza w kiszonkach ogranicza wchłanianie magazynowanego przez rośliny fosforu.
Najwięcej fosforu znajduje się w kiszonkach z traw i lucerny.
Najuboższe w fosfor są wysłodki buraczane, a także słoma i kiszonka z kukurydzy. Jak widać kiszonki mogą zawierać różną ilość makroelementów.
Doradcy żywieniowi bilansują dawki pokarmowe na średnich poziomach makroelementów.
By poznać poziom fosforu warto przeanalizować podstawowe makroelementy. Przyczyn jego niedoboru jest wiele. Najlepszym sposobem, by poznać jego przyczynę jest skonsultowanie się z doradcą żywieniowym.
