Profilaktyka w chowie z ograniczeniem antybiotyków

Antybiotykiem określa się każdą substancję, jaką stosuje się w leczeniu lub profilaktyce infekcji lub chorób zakaźnych o podłożu bakteryjnym. Ich stosowanie w chowie zwierząt jest unormowane prawnie, a tzw. antybiotykowe stymulatory wzrostu trafiły na listę substancji zabronionych do stosowania w produkcji zwierzęcej ponad 20 lat temu, w 2006 r. Jedynym odstępstwem od generalnego zakazu podawania antybiotyków zwierzętom hodowlanym jest konieczność ograniczenia choroby, która wystąpiła w stadzie. Leczenie odbywa się wówczas wyłącznie z zalecenia i pod ścisłą kontrolą lekarza weterynarii, który wystawia receptę będącą podstawą do wyprodukowania paszy leczniczej lub podania leku w formie płynnej, wraz z wodą. Leczenie ma charakter prewencyjny i dotyczy całego stada. Każde podane lekarstwo ma ponadto swój okres karencji, czyli czas potrzebny na całkowite usunięcie pozostałości antybiotyku z organizmu. Do tego momentu mięso, mleko lub jajka nie mogą zostać dopuszczone do spożycia. W przypadku stwierdzenia obecności antybiotyku w próbce, cała partia produktu jest wycofywana z obrotu. Podobnie, z wysokimi karami wiąże się wykrycie substancji niedozwolonych lub skrócenie okresu karencji.

Obecne przepisy zostaną wkrótce jeszcze bardziej zaostrzone w związku z uchwalonym przez Parlament Europejski rozporządzeniem w sprawie weterynaryjnych produktów leczniczych. Zgodnie z nowymi przepisami, które zaczną obowiązywać w 2022 r., przeciwdrobnoustrojowe produkty lecznicze, w tym antybiotyki nie będą mogły być stosowane rutynowo ani dla wyrównania strat wynikających ze złego zarządzania hodowlą. Leczenie ma ograniczać się również do wybranych zwierząt, a nie dotyczyć całego stada. Zaostrzenie przepisów ma na celu ograniczenie zjawiska antybiotykoodporności i zachowanie skuteczności leczniczych substancji czynnych poprzez bardziej odpowiedzialne używanie ich w rolnictwie. 

Ograniczenie możliwości stosowania antybiotyków wzmacnia potrzebę zapobiegania oraz przeciwdziałania chorobom i infekcjom o podłożu bakteryjnym. Tu największe znaczenie ma profilaktyka zdrowotna i zrównoważony chów zwierząt. Co w tym obszarze oferuje De Heus? Nasze działania, których celem jest wsparcie hodowców w produkcji z ograniczeniem antybiotyków można podzielić na 3 kategorie:

1. bezpieczeństwo produkcji,

2. odpowiednie zbilansowanie produktów żywieniowych,

3. badania na fermach testowych. 

Bezpieczeństwo produkcji

Bezpieczne żywienie leży u podstaw zdrowego chowu. Dla zapewnienia najwyższej jakości pasz konieczne jest utrzymanie wysokich standardów i bezpieczeństwa produkcji. Potwierdzeniem spełnienia szeregu rygorystycznych norm i wytycznych są certyfikaty jakościowe, jakie posiadają wytwórnie De Heus:

- certyfikacja ISO 22000, GMP i QS we wszystkich wytwórniach pasz,

- certyfikacja VLOG, KFC, McDonald’s, Tesco, bez GMO w wybranych wytwórniach.

Więcej o certyfikatach w De Heus

Utrzymanie ustalonego poziomu jakości surowców do produkcji oraz ich kontrola zgodna z wysokimi standardami (szybkie testy na poziomy białek i aminokwasów, DON) gwarantują wysoką jakość i bezpieczeństwo pasz.

Odpowiednie zbilansowanie produktów żywieniowych

Dostarczenie zgodnych z zapotrzebowaniem i odpowiednio zbilansowanych pasz wspiera status zdrowotny stada. Wśród zwierząt nie występują przeciążenia ani niedobory składników odżywczych i mineralnych. Karmienie ma charakter precyzyjny – pasze są „szyte na miarę”, dostosowane nie tylko do grupy wiekowej i produkcyjnej zwierząt, ale nawet do pory roku i warunków atmosferycznych.

Badania na fermach testowych

Dział badań i rozwoju wprowadza do produkcji innowacyjne rozwiązania żywieniowe, a ich działanie jest każdorazowo sprawdzane na naszych fermach testowych. Dzięki temu możemy oferować produkty o potwierdzonej skuteczności, które przy zachowaniu wskazanych warunków chowu wspomogą osiągnięcie określonych rezultatów. Pasze i dodatki żywieniowe zapewniają ochronę i wsparcie układu pokarmowego zwierząt, który ma kluczowe znaczenie w zapewnieniu odporności. Mamy szerokie spojrzenie na hodowlę – wiemy, że żywienie jest jednym z jej podstawowych wyznaczników, ale nie zapominamy o innych czynnikach zapewniających dobrobyt zwierząt. Zapewnienie wsparcia w zakresie infrastruktury (budynki inwentarskie, odpowiednia wentylacja itp.), doradztwa hodowlanego czy programy profilaktyki zdrowotnej (FDP, mastitis itp.) mają wpływ na komfortowy, zrównoważony i bezpieczny chów zwierząt.