Pierwsza pomoc przedweterynaryjna
Doświadczeni hodowcy potrafią obserwować i rozpoznawać sygnały wysyłane przez zwierzęta gospodarskie. Profilaktyka ma duże znaczenie, dlatego gospodarstwa objęte są stałą opieką weterynaryjną i żywieniową. Rozwijające się infekcje czy zbliżające się porody to sytuacje, w których możliwe jest odpowiednio wczesne powiadomienia lekarza weterynarii. Jak jednak zachować się w nagłym wypadku?
Zasady postępowania w wypadku z udziałem zwierząt nie odbiegają znacznie od tych, w których poszkodowani są ludzie. Należy pamiętać o własnym bezpieczeństwie przy udzielaniu pomocy oraz poinformowaniu odpowiednich służb.
Numer kontaktowy do zaufanego weterynarza lub całodobowej kliniki weterynaryjnej powinien zawsze być zapisany w pamięci telefonu.
Przy wypadku drogowym konieczne jest także poinformowanie:
- najbliższego nadleśnictwa lub kontakt z numerem alarmowym 112 w razie wypadku poza miastem,
- Straży Miejskiej pod numerem 986 w razie wypadku na terenie miasta.
O czym jeszcze warto pamiętać?
Po pierwsze: ostrożność i bezpieczeństwo
Zwierzę, które uległo wypadkowi odczuwa silny ból i stres, jest wystraszone. Może reagować agresywnie, broniąc się. Należy delikatnie zabezpieczyć jego pysk, np. kagańcem, linką lub kawałkiem tkaniny, by uniknąć pogryzienia i starając się nie panikować.
Po drugie: metodyczne działanie
Jeśli zwierzę straciło przytomność, należy ostrożnie sprawdzić, czy w jego pysku nie znajdują się żadne ciała obce (jedzenie, zabawki, patyki itp.), które mogą być przyczyną utrudnionego lub zatrzymanego oddechu. Po ich usunięciu trzeba sprawdzić, czy zwierzę oddycha, obserwując jego klatkę piersiową lub przykładając dłoń bądź telefon do jego nosa i obserwując, czy na jego powierzchni pojawiła się para. Kolejnym etapem jest ocena krążenia – jedną dłoń przykładamy do piersi na wysokości łokcia zwierzęcia, a drugą do jego tylnej łapy, na wysokości kolana. Cztery palce powinny znaleźć się na wewnętrznej stronie uda, a kciuk pozostać po stronie zewnętrznej. Następnie należy sprawdzić, czy zwierzę reaguje na bodźce, np. wołając do niego.
Jeśli zwierzę nie oddycha, należy przystąpić do dalszego działania, które zależy od wielkości zwierzęcia.
Małe zwierzęta, np. psy o wadze poniżej 5 kg lub koty:
- klatkę piersiową na wysokości zgiętego łokcia należy objąć dłonią (lub przyłożyć w tym miejscu 2 palce) i uciskać bez konieczności wykonywania wdechów.
Duże zwierzęta, np. większe psy:
- uciśnięcia klatki piersiowej na wysokości zgiętego łokcia i wdechy przez noc. Warto, by w czynnościach uczestniczyły co najmniej 2 osoby. Jedna stabilizuje zwierzę, klękając za jego plecami, podczas gdy druga wykonuje masaż i wdechy. Jeśli nie ma takiej możliwości, warto wykorzystać jakiś przedmiot, który położony za plecami zwierzęcia utrzyma je w stałej pozycji. Zwierzę powinno być ułożone na prawym boku, a jego szyja i głowa powinny znajdować się w linii prostej. Język należy wyprostować i schować między zębami, zamykając pysk. Dłoń ułożyć w rulonik, przykładając ją ściśle do nosa zwierzęcia i wykonać 2 wdechy. Następnie przyłożyć splecione dłonie do klatki piersiowej na wysokości zgiętego łokcia i wykonać serię uciśnięć. Co 3-4 sesje należy sprawdzać, czy oddech powrócił.
Domowa apteczka
Wypadki drogowe to ekstremalne sytuacje, ale zwierzętom na co dzień mogą zdarzyć się również inne urazy. W takim przypadku warto zadbać o właściwe wyposażenie apteczki, by jak najszybciej przyjść z pomocą. Co powinno znaleźć się w apteczce przeznaczonej dla zwierząt?
- środki odkażające,
- środki opatrunkowe – bandaż i gaza,
- termometr – najlepiej do szybkiego pomiaru temperatury,
- szczypce lub pęseta do usuwania kleszczy,
- koc termiczny,
- środki na oparzenia,
- nożyczki z zaokrąglonymi czubkami,
- rękawiczki jednorazowe.
Podanie leków – zwłaszcza tych przeznaczonych dla ludzi, powinno być zawsze skonsultowane z lekarzem weterynarii.